Najważniejszą częścią siedliska przybrzeżnego są lasy namorzynowe, które występują wzdłuż strefy pływów. Namorzyny odgrywają kluczową rolę w utrzymaniu zdrowego ekosystemu morskiego, ponieważ filtrują i blokują osady z niestabilnych rzecznych dolin (wadi) oraz pustyni oraz zapobiegają zamulaniu siedlisk trawy morskiej i raf koralowych. Jedną z najważniejszych ról namorzynów jest zwiększanie ilości tlenu w środowisku morskim. Eliminują również zanieczyszczenia, takie jak ścieki, spływy pestycydów i toksyny z odpadów wyrzucanych na terenach podmokłych.
Dla wielu z nas namorzyny oznaczają sękate drzewa, gryzące owady i czarne, śmierdzące, sączące się błoto. W rzeczywistości ciche rozlewiska terenów namorzynowych są miejscami, w których młode ryby mogą znaleźć schronienie przed dużymi drapieżnikami. Obszary te są wykorzystywane jako wylęgarnia i tarliska niektórych gatunków ryb m.in. belony, leszcza, barweny, a także dla licznych krewetek i krabów.
W Egipcie namorzyny znajdują się w osłoniętych wodach z zamkniętymi siedliskami z miękkim dnem. Stanowiska są zwykle chronione cyplami, wyspami lub międzypływowymi mierzejami, a także w płytkich zatokach chronionych otaczającą je rafą koralową. Większość namorzynów Morza Czerwonego występuje w południowej części Morza Czerwonego, gdzie zakres pływów jest wyższy niż w jego centralnych częściach i gdzie występuje szerszy szelf kontynentalny, obszary chronione i woda słodka. Avicennia marina (rodzaj drzew z rodzaju akantowatch) jest gatunkiem dominującym egipskich namorzynów i znajduje się od obszaru na północ od Hurghady i dalej na południe. Wiele wysp ma gęste zarośla namorzynowe, w tym Abu Minqar, Qiusoum, Safaga, El Qusair i Wadi el Gemal.
Drzewostany namorzynowe są ważnymi miejscami gniazdowania mew przydymionych, sokołów śniadych i rybołów. Inne charakterystyczne ptaki bytujące na tych siedliskach to głuptak białobrzuchy, czapla rafowa, warzęcha, mewa białooka, rybitwa wielkodzioba i rybitwa arabska.
Lasy namorzynowe Morza Czerwonego otrzymały stosunkowo niewiele uwagi naukowej, chociaż różnią się one znacznie od większości namorzynów tym, że są euryhaliczno-metahaliczne i znajdują się na podłożach utworzonego z cienkiego osadu nad subfosylnymi lub wzniesionymi skałami koralowymi w obszarach o wysokim zasoleniu i ograniczonej wodzie słodkiej. Różni się to od większości dominujących na świecie ekosystemów namorzynowych, które występują na głębokich, błotnistych, słonawych podłożach ze znacznym dopływem wody słodkiej. Morze Czerwone znajduje się na geograficznych granicach wzrostu namorzynów.
Author / Photos ©: Ahmed Fouad
Tłumaczenie: Gosia Jazel
Comments